“Het verleden kan je niet veranderen, het heden wel.”
Dat klinkt als een hele loze, dertien in een dozijn quote die je op Instagram genoeg ziet voorbij komen. Of in menig zelfhulpboek.
Maar loos is precies het tegenovergestelde wat Dr. Edith Eger met haar uitspraak bedoelt.
Deze vrouw nu in de 90 zegt ons met de volle overtuiging, dat je àltijd een keuze hebt!
En zij kan het weten: als jong meisje wist zij de gruwelen van Auschwitz te doorstaan.
Kort na aankomst in dat concentratiekamp, werden haar ouders vergast en moesten zij en haar zusje de meest verschrikkelijke en mensonterende omstandigheden doorstaan.
Zelfs dansen voor horror Dr. Mengele, wat later haar redding bleek.
Hoop houden, liefhebben en blijven geloven in vrijheid en de bevrijding, dat vergt een innerlijke kracht van heb ik jou daar. Een kracht die volgens Edith Eger in een ieder van ons schuilt.
Dit boek is niet zo maar een autobiografisch oorlogsverhaal van een overlevende van het concentratiekamp. Dit boek is zoveel meer, het bevat zo veel bewonderenswaardige levenslessen, die je tot ver nadat je het uit hebt, nog bezig zullen houden.
Een jeugd die abrupt tot een einde komt
In het begin vertelt Edith over haar jeugd als dochter van een Hongaarse kledingmaker.
Ze is de jongste van 3 dochters en staat altijd in de schaduw van haar grote talentvolle zussen.
Klara kan geweldig vioolspelen en Magda speelt goed piano en is bovendien erg mooi om te zien en weet dat ook (te gebruiken).
Edith zelf is ook getalenteerd. Ze kon geweldig balletdansen en later blijkt ze ook te kunnen turnen als de beste. Ze haalde zelfs bijna het Olympisch team, maar omdat ze Joods was, mag ze niet meedoen.
Vlak voor de oorlog, ontmoet ze Eric op wie ze op slag verliefd wordt en ze krijgen verkering.
Alleen dan breekt de oorlog uit, die abrupt een einde maakt aan haar jeugd: haar ouders en Magda en Edith worden opgepakt en afgevoerd naar Auschwitz. Daar worden ze direct gescheiden van hun ouders, die gelijk worden vermoord.
Ontsnappen uit je eigen innerlijke gevangenis
Over de periode in het concentratiekamp vertelt Edith hoe ze de onmenselijke omstandigheden weet te overleven: door via en in haar gedachten te ontsnappen.
Wanneer Mengele haar beveelt voor hem te dansen, lukt haar dat door een complete droomwereld te creëren in haar hoofd. Ze danst en danst, maar niet voor hem en niet daar.
“..niemand kan dat wat je in je eigen gedachte stopt, van je afpakken.”
Dit vermogen van haar om zich in een andere wereld te wanen, helpt haar bij het houden van hoop.
De hoop om vrij te komen en te zijn en de hoop ook om haar liefde Eric weer te zien.
Tussen alle oorlogsherinneringen door, deelt ze ook haar naoorlogse ervaringen en verhalen van de patiënten, die zij als psycholoog in haar praktijk in de Verenigde Staten heeft mogen helpen.
Je hebt altijd een keuze
Haar patiënten helpt ze om zich uit hun gedachten te bevrijden, door ze te laten inzien dat ze altijd een keuze hebben om vrij te kunnen zijn.
“Je kunt niet veranderen, wat er is gebeurd.
Je kunt net veranderen, wat je hebt gedaan of wat je is aangedaan.
Maar je kunt er voor kiezen, hoe je nù leeft. Jij kunt ervoor kiezen om vrij te zijn.”
Ik heb dit boek met tranen in mijn ogen gelezen.
Wat mij raakte was haar eerlijkheid, doorzettingsvermogen en liefde voor het leven. Haar hoop en levensvreugde waren voelbaar op elke bladzijde.
De meest waardevolle les, is ogenschijnlijk zo simpel, maar kan nog knap lastig zijn op de moeilijke(re) momenten, maar je hebt altijd een keuze.
Ongeacht onze omstandigheden, we kunnen er altijd voor kiezen welke houding we aannemen en hoe we reageren.